Na militaire basisopleidingen koos ik voor de Genie. Bruggen slaan en bruggen vernielen leek mij wel wat. In de zomer van 1966 kreeg ons Genie-peloton (onderofficieren in opleiding) een opdracht; een jachthaven bouwen voor de VAFAMIL (Vakantie Faciliteiten Militairen).
Ruim twee weken werden we op het fort gelegerd. Letterlijk bovenop. In de bekende soldatententjes sliepen we boven op het aardwerk van het fort. Het was een leuke periode. Goede herinneringen aan de weekenden die we in Kudelstaart en Vrouwentroost, dorpjes aan de Westeinderplassen, doorbrachten. Paint it Black van de Rolling Stones, stond wekenlang hoog in de hitparade.
Met een heistelling op een ponton werden palen in de fortgracht gedreven en planken geslagen voor kades voor de plezierbootjes. Met groot materieel werd een doorbraak in de kade gemaakt om toegang tot de plassen mogelijk te maken. Het bleek een duurzaam project. Nu, in 2015 is de jachthaven nog vol in functie. De Stelling van Amsterdam bleef voor mij toen nog steeds onbekend.
Na als militair ook nog wat forten van de Hollandse Waterlinie gezien te hebben bleek het burgerleven toch teveel te trekken. Amsterdam bruiste. Popmuziek en Provo tegen de strakke discipline van het leger. Dat botste te vaak met wat ik Amsterdam tegen kwam. Tijd om weer burger te worden. En dat lukte wonderwel vrij eenvoudig.

Tot diep in de jaren 80 kwam ik geen fort meer tegen. Ik was mij er in ieder geval niet van bewust. In mijn vrije tijd was ik wel fervent tourfietser geworden waarbij rondjes van 100 a 200 km geen uitzondering waren. Ik kwam dan regelmatig kleine ANWB bordjes tegen met “Fortenroute”. Nieuwsgierig volgde ik deze bordjes en ontdekte langzaam de keten van forten die de Stelling van Amsterdam vormde. Zo heb ik meerdere malen de hele Stellingroute gefietst. 's Morgens vroeg vanuit Zaanstad via Beemster richting Edam, langs de dijk naar Schellingwoude en door naar Muiden. Dan westwaarts richting Abcoude, Hoofddorp en Vijfhuizen en weer noordwaarts. Tijd om forten te bezoeken was er natuurlijk niet. Trouwens, alles was toch altijd gesloten. Maar ik was inmiddels wel nieuwsgierig naar deze forten geworden. Dat de ANWB zijn bordjes vervangen heeft voor knooppunten routes vind ik, voor de Stelling, nog steeds een misser. Wat is mis met een thema route?

Toen in 2006, na vervroegd pensioen, in een regioblad een vrijwilliger werd gevraagd om voor Fort aan Den Ham een slapende website tot leven te brengen en te beheren viel alles op zijn plek. Eerst website maken. Daar was informatie van het fort en de Stelling voor nodig. Gelukkig ruim voorhanden op Internet waarbij de website van René Ros zeker niet ongenoemd kan blijven. Dan af en toe een rondleiding geven en zo rol je snel in een bestuursfunctie. De val waar je als vrijwilliger ongemerkt inloopt. Geen ramp. Ik was er zelf bij. Begonnen met enkele vrijwilligers, groeide de vrijwilligersgroep tot zo’n 25 nu. De Stichting Fort aan Den Ham bestaat in 2015 al weer 20 jaar. Onder hoede van Stadsherstel Amsterdam kunnen we het werk in en buiten het fort goed aan en proberen we een fort te maken wat aantrekkelijk voor het publiek is. We slagen daar o.i. goed in.
Graag geef ik het stokje door aan Ger Fritz van het Fort bij Edam.

Geüpload 05-02-2015