UITHOORN - Voor de entree van zijn pannenkoekenrestaurant in Fort aan de Drecht geniet Hans Tieken van de zon. Nu heerst er nog een bijna serene rust op het fort. Als de eerste gasten zo komen, wordt die verbroken. “De rust hier ’s ochtends is heel prettig”, vindt de ondernemer. “Zodra je door die poort gaat, ben je in een heel andere wereld.”

Het Pannenkoekenfort van Hans Tieken en zijn dochter Peggy is inmiddels een ruime maand geopend. Het gaat goed met het bedrijf: de combinatie van het oude fort en pannenkoeken lijkt aan te slaan.

“Een pannenkoekenhuis staat en valt bij de locatie”, vertelt Hans Tieken. “Ik was al een paar jaar op zoek naar een goede plek voor een pannenkoekenrestaurant hier in de buurt. Toen ik hoorde dat deze plek vrijkwam, dacht ik: dit is het.” Want een pannenkoekenhuis is iets heel anders dan een doorsnee restaurant, legt Tieken uit. “Het heeft wel wat van een fastfoodrestaurant. Mensen komen binnen, bestellen meteen en willen hun eten snel hebben, zodat de kinderen daarna kunnen gaan spelen. Al blijven de ouders dan vaak wel lang zitten.”

Het ruim honderd jaar oude fort bood Tieken wat hij zocht. Een plek met karakter. “Dat fort heeft wat mysterisch, wat spannends voor kinderen. Bovendien is er de ruimte om te spelen, binnen en buiten. En het ligt lekker in het groen.”

Losse floders
Tieken heeft geprobeerd het karakter van het fort terug te laten komen in het interieur. De meubels zijn gemaakt uit onbewerkt hout, oude, bijna brokante lampen hangen boven de tafels. De vloer bestaat uit een imitatie van hergebruikt hout. De menukaart verwijst met pannenkoeken met namen als ‘Losse flodder’, ‘Kazemat’ en ‘Samurai’ op speelse wijze naar het militaire verleden van het fort. In een van de zijruimten is een kinderspeelzaal ingericht, compleet met piratenschip en tv. “Veel pannenkoekenhuizen hebben een beetje een ‘hans-en-grietje’-uitstraling. Wij niet”, vertelt hij.

Er waren wel wat aanpassingen nodig om het fort geschikt te maken voor de nieuwe functie. Zo moesten er grote gaten in het tweeënveertig centimeter dikke beton van het dak worden geboord voor de afzuiging van de kookplaten en was de akoestiek een probleem. “Een restaurant vol kinderen maakt nogal wat lawaai”, lacht Tieken. “Dat wil wel galmen in zo’n fort.” Daarom is het gewelfde plafond van het fort voorzien van een laag absorberend schuim. Verder is het tapijt van de vorige huurder verwijderd. “Dat is geen doen, met al die suiker en de stroop, dat trekt insecten aan.” Van insecten heeft hij sowieso wel last: het fort is omringd door groen en een sloot die vol leven zit.

Verder heeft de horecaondernemer alle gevaarlijke ruimten afgezet. Zo kunnen kinderen niet in de uitkijkkoepels klimmen en is ook de ontijzeringsinstallatie ontoegankelijk. Het water uit de waterkelder wordt gebruikt om de toiletten door te spoelen.

Bosuilen
Met het buitengebied is Tieken weinig van plan. “Ik hou van de natuur. Er zitten nu bosuilen op het dak. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat die hier door mij verdwijnt.

“De vaste vorm van het fort maakt het lastig om het gebouw naar je wensen in te richten. Je kunt niet zomaar zeggen: daar wil ik een raam, daar wil ik een reclamebord”, vertelt de Uithoornse horeca-baas, die ook restaurant ‘Het Rechthuis aan den Amstel’ opzette. “Maar dat maakt het juist een leuke uitdaging. Ik zou geen restaurant in een winkelstraat willen hebben, ik hou van wat moeilijkere locaties.”