Mijn vaders vader, Willem Kroon, geboren 1901 in Amsterdam, overleden 1962 in Muiden, kwam op als soldaat in 1922. Hij werd ingedeeld bij het 1e Regiment Luchtdoelartillerie en kwam terecht in de Kazerne in Muiden, waar hij deel uit maakte van het Korps Pantserfortartillerie, 4e schoolcompagnie, op 2 maart 1922. Dat betekende dus dienst doen op Pampus en in Muiden. In zijn zakboekje, dat in 1937 werd vervangen omdat het “verloren is geraakt” staat dat hij op 12 augustus 1922 met grootverlof ging. Tussen 1922 en 1938 werd hij op papier nog zes keer overgeplaatst, van de Pantserfortartillerie naar de Kust Artillerie en daarvandaan naar de Luchtdoelartillerie en weer terug.

In de kazernekeuken of op Pampus leerde hij waarschijnlijk koken, want een paar jaar later ging hij varen en klom op van koksmaatje tot zelfstandig scheepskok. Hij reisde de hele wereld rond. Op 23 april 1926 trouwde hij Geertje Pauw uit Muiden, die op 7 juni 1926 beviel van mijn vader, Guus Kroon. Op de foto hieronder zit hij links op een bankje bij het houten huis voor de Kazerne met twee van zijn kameraden. Mijn moeders vader was dienstplichtig militair, mijn vader was Indië-veteraan en zelf heb ik in de Koude oorlog, evenals mijn broer Willem, mijn dienstplicht vervuld bij de Verbindingsdienst.
 
Je zou dus kunnen zeggen dat er in onze familie een zekere militaire traditie was. De belangstelling voor alles wat met het leger te maken had zat er bij mij al jong in. Toen ik op de kleuterschool in een leeg lokaal een plunjezak vond van een oud-militair nam ik in mijn onschuld enkele speldjes en voorwerpen mee. Later zijn die weer netjes teruggebracht, toen de eigenaar er achter kwam.
 
In mijn jeugd speelde ik vaak op of in de Westbatterij, die toen nog vogelvrij was. We klommen aan de achterkant op het torenfort en verdedigden het tegen de indianen die ons aanvielen. Of we liepen met brandende opgerolde kranten als fakkels rond in de donkere gangen en fantaseerden bij de ontoegankelijke trap naar de benedenverdieping over de geheime gang naar Pampus. In winter van 1963 liep ik aan mijn vaders hand over het ijs naar het forteiland, terwijl er auto’s overstaken naar Volendam of Marken.
 
In 1973 werd het Muizenfort vrijgegeven door defensie. De gemeente Muiden verhuurde het aan een groep enthousiaste jongeren, die er een jeugdhonk van maakten, naar het voorbeeld van Nardinc in Naarden, waar jongeren in de Promerskazerne een onderkomen vonden. Ik was vrijwilliger en hielp mee met het organiseren van de disco, het bouwen van de toiletten of het aanleggen van de verwarming. Met mijn vriendinnetje lag ik te mijmeren in het hoge gras op het fort.
 
Later, in 1989/1990, toen het Muizenfort werd gerenoveerd, kwam ik in een projectgroep te zitten die meepraatte over de invulling van het fort. Een paar jaar later kon ik als voorzitter van de Historische Kring Stad Muiden de officierskamer betrekken.
 
In 2003 werd door de HKSM een werkgroep opgericht de uiteindelijk resulteerde in de Stichting Muider Muizenfort Museum. In 2008 werd het museum feestelijk geopend en sindsdien ben ik er elke zaterdag te vinden. De Stelling van Amsterdam is voor mij dus een belangrijk deel van mijn leven en als het aan mij ligt blijft dat zo ook nog wel even.
 
Sinds 2010 adviseert Eric Creemers, voormalig fortwachter van Pampus, het bestuur van het Muider Muizenfort Museum. Onder zijn leiding is er een bidbook opgesteld waarin wordt getoond hoe het MMM volgend jaar, in 2014, het Muizenfort in eigen beheer wil nemen, samen met de andere gebruikers; de Historische Kring Stad Muiden (HKSM) en St. Forteiland Pampus.
 
In de afgelopen winter was het fort door de Gemeente Muiden bijna verkocht aan een particuliere ondernemer, vanwege de hoge exploitatiekosten, maar gelukkig stak de gemeenteraad daar een stokje voor. De hele kwestie had wel tot gevolg dat het museum pas twee maanden later open ging, maar nu er een goed plan ligt voor het beheer en een kostendekkende exploitatie van gebouw C (de officiële naam), is het de verwachting dat er in het komende seizoen een geheel vernieuwde presentatie komt, samen met een VVV-informatiepunt. Men rekent daarbij op vele bezoekers.
 
In samenwerking met Fortenland, een verbond van verdedigingswerken in de omringende gemeenten, wordt er wederzijds promotie gemaakt voor elkaar. Ook zoekt het MMM de samenwerking met Pampus en het Muiderslot. Uitwisseling en aanvulling van elkaars vrijwilligers is een van de doelen. Het Muizenfort moet als monument behouden blijven, publiek nog meer toegankelijk worden en kostendekkend worden geëxploiteerd. Als dat allemaal lukt volgend jaar, dan ziet de toekomst er voor één van de oudste forten in de Stelling van Amsterdam goed uit.

Verhaal van Guus Kroon